Uluslararası Denizcilik Örgütü(IMO)
Birleşmiş Milletler tarafından 1948 yılında kabul edilen bir sözleşme ile temeli atılan Uluslararası Denizcilik Örgütü 10 yıllık bir süreden sonra da 21.üye olarak Japonya'nın katılımı ile 1958 yılında resmen çalışmalarına başlayan bir Birleşmiş Milletler organıdır. Söz konusu sözleşmede yapılan değişiklik sonucu örgütün adı 1982 yılında, Uluslararası Denizcilik Örgütü olarak değiştirilmiştir.Örgütün amaçları, denizcilik sektörüne etki eden her türlü teknik konuyla ilgili olarak, uluslararası ticaretle uğraşan ülkelerin mevzuat ve uygulamaları açısından hükumetler arasında işbirliği sağlamak ve denizde güvenlik, seyrüsefer etkinliği ile gemilerden kaynaklanan deniz kirliliğinin önlenmesi ve kontrolü ile ilgili konularda, en üst düzeyde uygulama etkinliğine sahip standartların genel kabulünü teşvik etmek ve kolaylaştırmaktır
Uluslararası Denizcilik Örgütü, kurulmasına dayanak teşkil eden 1 ve 2 no.lu BM konvansiyonlarında da belirtildiği gibi esas itibarıyla bir "icra" organı değil bir "danışmanlık" kuruluşudur. Görevleri, kendisine bildirilen sorunları incelemek ve tavsiyelerde bulunmak, antlaşma, sözleşme ve diğer uluslararası belgelerin taslaklarını hazırlayıp bunları hükumetlere ve sivil toplum kuruluşlarına tavsiye etmek ve gerektiğinde konferanslar düzenlemek ve üyeler arasında danışma ve hükumetler arasında bilgi alışverişi için gerekli mekanizmaları kurmaktır
Uluslararası Denizcilik Örgütü tarafından benimsenen kuralları koymak hükumetlerin sorumluluğu altındadır. Devletler bir uluslararası sözleşmeyi imzaladığında bu sözleşmeyi kendi iç hukuk düzenlemesi olarak tıpkı diğer iç hukuk kuralları gibi uygulamayı da kabul etmiş demektir
Uluslararası Denizcilik Örgütü temel organları,
-Genel Kurul
-Konsey
-Sekretarya
-Deniz Güvenliği Komitesi(MSC)
-Deniz Çevresi Koruma Komitesi(MEPC)
-Hukuk Komitesi(LEG)
-Teknik İşbirliği Komitesi(TC)
-Kolaylaştırma Komitesi(FAL)
Örgütün merkezi Londra'dır
